Οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς
Το μάτι είναι σαν τη φωτογραφική μηχανή. Έχει το φακό και ένα άνοιγμα εμπρός που βοηθούν στην εστίαση των αντικειμένων στον αμφιβληστροειδή. Ο αμφιβληστροειδής είναι μια λεπτή μεμβράνη που είναι ευαίσθητη στο φως, όπως το φιλμ στη φωτογραφική μηχανή. Η ωχρά βρίσκεται στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς, εκεί όπου εστιάζεται το φως. Είναι υπεύθυνη γι’ αυτά που βλέπουμε ακριβώς μπροστά μας, για δραστηριότητες όπως γράψιμο και διάβασμα και για την αντίληψη των χρωμάτων. Ο υπόλοιπος αμφιβληστροειδής μας δίνει την περιφερική όραση.
Η κοιλότητα μπροστά από τον αμφιβληστροειδή είναι γεμάτη με μια διαφανή ουσία σαν ζελέ που λέγεται υαλοειδές. Καταλαμβάνει περίπου το 80% του όγκου του ματιού. Το σχηματισμένο υαλοειδές υγροποιείται με την ηλικία και τελικά ξεκολλά από τον αμφιβληστροειδή. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται “οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς” και συμβαίνει φυσιολογικά στους περισσότερους ανθρώπους μεταξύ 40–70 ετών. Η οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς μπορεί να συμβεί νωρίτερα σε άτομα με μυωπία ή σε αυτούς που έχουν χειρουργηθεί για καταρράκτη. Καθώς το υαλοειδές ξεκολλά από τον αμφιβληστροειδή μπορεί να παρουσιάσει αυτά που λέμε μυγάκια. Εμφανίζονται μπροστά στο μάτι σαν μαύρες κηλίδες ή κατσαρές γραμμές που κινούνται μαζί με αυτό. Μπορούν να δώσουν την εντύπωση ότι είναι αληθινές μύγες και αποτελούνται από ινώδη ιστό που αποχωρίζεται από το οπτικό νεύρο καθώς συμβαίνει η οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς. Οι λάμψεις είναι επίσης ένα κοινό σύμπτωμα της οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς. Αυτές οφείλονται σε έλξη και διέγερση του αμφιβληστροειδούς από το υαλοειδές καθώς ξεκολλά. Αν κατά την έλξη σπάσει ένα αιμοφόρο αγγείο τότε έχουμε αιμορραγία υαλοειδούς. Αν η ποσότητα του αίματος είναι μικρή τότε εμφανίζεται απότομα σαν μια βροχή από μαύρα στίγματα. Περισσότερο αίμα μπορεί να μειώσει σημαντικά την όραση. Κατά την οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς στα σημεία που το υαλοειδές είναι πιο στερεά συνδεδεμένο με τον αμφιβληστροειδή ή σε περιοχές αδυναμίας του αμφιβληστροειδούς μπορεί να δημιουργηθεί μια τρύπα. Τότε υπάρχει σημαντικός κίνδυνος να περάσει υγρό υαλοειδές μέσα από την τρύπα και να ξεκολλήσει τον αμφιβληστροειδή προκαλώντας “αποκόλληση αμφιβληστροειδούς”. Επειδή η οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς αποτελεί την έναρξη των περισσοτέρων αποκολλήσεων, έχει ιδιαίτερη σημασία και θέλει προσοχή όταν συμβεί.
Η αναγνώριση των συμπτωμάτων της οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα στην πρόληψη της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς. Εάν έχετε νέα συμπτώματα (ξαφνικά πολλά μυγάκια, λάμψεις) θα πρέπει να εξεταστείτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε από οφθαλμίατρο. Θα χρειαστεί να μπουν σταγόνες στα μάτια σας που θα κάνουν την κόρη να μεγαλώσει και θα θολώσουν την όραση για μερικές ώρες. Κατόπιν ένας ειδικός φακός επαφής θα τοποθετηθεί στο μάτι για την εξέταση του αμφιβληστροειδούς και όλης της περιφέρειας. Μπορεί επίσης ο γιατρός να σας εξετάσει βάζοντας ένα μεγεθυντικό φακό μπροστά από το μάτι σας, φορώντας ένα ειδικό καπέλο με φωτεινή πηγή στο κεφάλι του και πιέζοντας το μάτι σας με ένα ειδικό εργαλείο. Ο σκοπός των εξετάσεων αυτών είναι να βρεθούν η(οι) τρύπα(ες) στον αμφιβληστροειδή. Μερικές φορές το υπερηχογράφημα είναι χρήσιμο στον καθορισμό της κατάστασης του υαλοειδούς και τον εντοπισμό της τρύπας. Ευτυχώς, η πλειοψηφία των αποκολλήσεων υαλοειδούς δεν δημιουργούν τρύπα στον αμφιβληστροειδή και ένα μέρος μόνο από τις τρύπες αμφιβληστροειδή θα οδηγήσουν σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Γενικά πάντως, εάν μια τρύπα αμφιβληστροειδή σχετίζεται με συμπτωματική οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς υπάρχει υψηλός κίνδυνος αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς και συνεπώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η αντιμετώπιση γίνεται με laser ή πάγωμα της περιοχής της τρύπας με τοπική αναισθησία. Μερικές φορές οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς, τρύπα και αποκόλληση αμφιβληστροειδούς μπορεί να εμφανισθούν χωρίς κανένα προηγούμενο σύμπτωμα. Και άλλες φορές μπορεί να υπάρχουν πολλά ενοχλητικά συμπτώματα χωρίς τρύπα στον αμφιβληστροειδή. Εάν έχετε οποιαδήποτε απορία σχετικά με την πάθηση σας ή την αντιμετώπισή της τότε μη διστάσετε να ρωτήσετε το γιατρό σας ο οποίος θα το συζητήσει λεπτομερώς μαζί σας. |